Jedwab naturalny, włókno otrzymywane z kokonów jedwabnika morwowego (jedwab naturalny szlachetny) lub jedwabnika dębowego (jedwab naturalny tussowy), poddawane dalszej obróbce chemicznej. Surowe włókno jedwabiu naturalnego składa się z włókienek fibroinowych (fibroina) sklejonych serycyną. Jedwab naturalny odgotowany powstaje w wyniku całkowitego odklejenia greży, stosowany jest do wyrobu tkanin sukienkowych, bielizny, apaszek itp. Jedwab naturalny suplowany (półodklejony) służy do wyrobu tkanin meblowych itp. Jedwab naturalny surowy (włókna nie odklejone) służy do wyrobu tkanin technicznych, gazy do sit oraz tiulów. Obecnie trwają badania nad modyfikacją struktury chemicznej naturalnego jedwabiu. Łączy się jego cząsteczki z tlenkami polietylenu czy polipropylenu i z nylonem. W ten sposób naukowcy zamierzają osiągnąć materiał o wyjątkowej elastyczności, wytrzymałości i wodoodporności.
JEDWAB NATURALNY włókno otrzymywane z oprzędów jedwabnika morwowego (j.n. szlachetny) lub dębowego (j.n. tussowy), poddawane obróbce chem.; włókna j.n. należą do najcieńszych włókien naturalnych o dużej wytrzymałości mechanicznej, elastyczne, łatwe do barwienia; stosowany do wyrobu tkanin bieliźnianych, chustek na głowę (jedwab odgotowany-odklejony), tkanin meblowych (jedwab suplowany-półodklejony), tkanin technicznych (jedwab surowy). Tkaniny jedwabne produkowano w Indiach (ok. 6 tys. lat p.n.e.), na skalę przemysłową w Chinach ok. 2700 p.n.e., w Japonii i Persji od IV w., od poł. VI w. w Biznacjum, skąd umiejętność ta przeniknęła do Grecji, Italii, Francji, Hiszpanii; od XVII w. była znana także w innych krajach Europy; wyrabiano tkaniny ubraniowe (adamaszek, atłas, aksamit, taftę, kitajkę) oraz kosztowne tkaniny dekoracyjne. J. używano też jako podłoża malarskiego (zwł. w Azji, np. batiki) i do haftów.
JEDWAB NATURALNY włókno otrzymywane z oprzędów jedwabnika morwowego (j.n. szlachetny) lub dębowego (j.n. tussowy), poddawane obróbce chem.; włókna j.n. należą do najcieńszych włókien naturalnych o dużej wytrzymałości mechanicznej, elastyczne, łatwe do barwienia; stosowany do wyrobu tkanin bieliźnianych, chustek na głowę (jedwab odgotowany-odklejony), tkanin meblowych (jedwab suplowany-półodklejony), tkanin technicznych (jedwab surowy). Tkaniny jedwabne produkowano w Indiach (ok. 6 tys. lat p.n.e.), na skalę przemysłową w Chinach ok. 2700 p.n.e., w Japonii i Persji od IV w., od poł. VI w. w Biznacjum, skąd umiejętność ta przeniknęła do Grecji, Italii, Francji, Hiszpanii; od XVII w. była znana także w innych krajach Europy; wyrabiano tkaniny ubraniowe (adamaszek, atłas, aksamit, taftę, kitajkę) oraz kosztowne tkaniny dekoracyjne. J. używano też jako podłoża malarskiego (zwł. w Azji, np. batiki) i do haftów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz