Kobierzec

KOBIERZEC dywan, dekoracyjna tkanina jednostronna z puszystą okrywą włosową z wierzchniej strony, wyrabiana ręcznie na warsztatach tkackich lub maszynowo, z wełny lub jedwabiu (niekiedy z dodatkiem metalowych nici złotych lub srebrnych) na osnowie wełnianej, lnianej, bawełnianej lub jedwabnej; k. posiada bogatą kompozycję ornamentalną, różnokolorową (wzór powstaje przez wiązanie węzłów z kolorowej przędzy zgodnie z przygotowanym na kartonie projektem). Najsłynniejsze k. powstawały na terenie Azji Mniejszej (najstarszym ośrodkiem, od XII w., była Konya), Azji Środk. (tzw. afgany i buchary), Persji (najstarsze k. perskie pochodzą z końca XV w., rozkwit kobiernictwa trwał do 1. poł. XVIII w., najwybitniejsze ośrodki: Tebriz, Kaszan, Isfahan, Chorasan), Kaukazu (z wyrobu k. słynęło Erzurum i Van, z XVII w. pochodzą wysoko cenione ze względów artyst. k. z motywami walczących smoków lub feniksów), Indii (zwł. XV-XVII w., przedstawienia figuralne, w tym sceny z polowań), Chin (gł. XV-XVII w., ośrodki: Kansu, Pekin, Tiencin; motywy lotosu, wachlarza, bambusa, medaliony z symbolami oraz smoki; charakterystyczne były chińskie k. przeznaczone do osłaniania kolumn, o dostosowanej do tego kompozycji wzoru).